18.06.2020r
Przywitajmy się:
Na powitanie niech każdy wstanie,
niech każdy wstanie – raz, dwa, trzy.
A po ukłonie zaklaszcze w dłonie,
zaklaszcze w dłonie – raz, dwa, trzy.
- Posłuchajcie i odpowiedzcie na pytania:
Dokąd pojechała Ada z rodziną?
Narysujcie w powietrzu, jak wyglądają pagórki, wyższe wzniesienia, wysokie góry. Jakie góry zobaczyli przez okno rankiem?
Dokąd pojechali na wycieczkę?
Co chciała zrobić mama, gdy zobaczyła jezioro?
Jaki dźwięk Ada usłyszała na ścieżce?
Kto to był?
Co należy zrobić, gdy usłyszy się dziwny dźwięk lub zobaczy dzikie zwierzę?
Letnie opowieści – echo w Tatrach
Małgorzata Szczęsna
Byliście kiedyś w Zakopanem, tam gdzie są najwyższe nasze góry? Właśnie tam jedziemy całą rodzinką! Dojeżdżamy już na Jaszczurówkę do przyjaciół rodziców – Bogusi i Janusza. (Zawsze się zastanawiałam, czy kiedyś mieszkały tam jaszczurki?)
Jest wieczór i się ściemnia. Gospodarze otwierają bramę, a ich syn – Kamil, już biegnie, by nas przywitać.
– Witojcie, witojcie – wita nas Janusz po góralsku.
Bogusia i mama jak zwykle ściskają się ze łzami w oczach.
Rozlokowujemy się i jemy kolację w ich przytulnej kuchni. Po posiłku my z Kamilem idziemy do jego pokoju i gramy w gry planszowe, a rodzice długo rozmawiają.
Rano szeroko otwieramy okno i podziwiamy widok gór. Przed nami Nosal i Giewont z krzyżem na szczycie. Mimo że jest lato, na wierzchołku Giewontu widać śnieg. My z mamą nie wytrzymujemy i już śpiewamy. Pomóżcie nam:
Biegnie do Nosala, słońce ją przypala.
Siadła na Giewoncie, tam też piecze słońce.
– Jak widać, nie całkiem udało się przegnać zimę! – mówi Karinka.
Janusz proponuje wycieczkę. Zatrzymujemy się w miejscu, skąd możemy oglądać, jak na dłoni, całe Zakopane. Stąd wydaje się takie malutkie.
Jedziemy dalej. Następny nasz przystanek to duży parking.
– Co będziemy teraz robić?
– Idziemy do Morskiego Oka – wyjaśnia ciocia Bogusia. – Czeka nas długi spacer.
Droga chwilami jest trudna i z radością widzimy, że zbliżamy się do celu. Widok jest wspaniały. Staję na dużym kamieniu, z ciupagą w ręku, w góralskim kapeluszu z piórkiem i muszelkami. Rozpoczyna się sesja zdjęciowa! Wszyscy pstrykają mi zdjęcia. Czuję się jak gwiazda filmowa.
– Chciałabym jeszcze przejść się wokół jeziorka! – mówi mama i patrzy w stronę ścieżki wyłożonej kamieniami.
– Mamo, nie mamy siły, chodźmy na naleśniki do baru – prosi Mateusz.
– Ja przejdę się z mamą! Zamówcie dla mnie z serem i czekoladą! – staję koło mamy.
– Tylko uważajcie, bo często niedźwiedzie schodzą z gór! – przestrzega wujek.
Nikogo nie ma na ścieżce, tylko my. Nagle słyszymy: uuuuu, uuuu.
Przyspieszamy kroku, prawie biegniemy.
– Uuuuu, Uuuuu, Uuuuuuu – głos rozlega się coraz głośniej i dobiega do nas ze wszystkich stron. Stajemy przerażone!
– Uuuuuu – ten głos rozlega się teraz bardzo blisko nas!
Nagle zza krzewu jałowca wybiega w naszym kierunku…. roześmiany wujek Janusz.
– Janusz! – dobiega do nas Bogusia. – To wcale nie jest śmieszne! Bardzo przestraszyłeś dziewczyny.
Gdy dociera do nas, że nie ma żadnego niebezpieczeństwa, wybuchamy śmiechem.
– Wujku, jak to zrobiłeś, że głos dochodził do nas ze wszystkich stron – pytam, rozglądając się.
– To echo! Gdy ryknąłem „uuu”, dźwięk mojego głosu odbił się od ścian lasów, górskich zboczy, skał i powrócił do nas.
– Chodźmy lepiej na te naleśniki – mówi zdecydowanym głosem ciocia Bogusia. Jest jeszcze trochę zdenerwowana na wujka za ten żart.
- Poznacie teraz zasady, które pokazują nam, jak należy zachowywać się w górach, aby być bezpiecznym. Obejrzyjcie filmik: https://www.youtube.com/watch?v=wS4SRvkvLio
- Zatańczmy: https://www.youtube.com/watch?v=EKp3EdoHdKI
- Stoicie wyprostowane i mówicie:
słoń-ce, słoń-ce, słoń-ce;
kra, kra, kra;
śnieg, śnieg, śnieg (jak kaczka, z zatkanym nosem).
Masujecie palcami całe policzki okrężnie, przeciągacie się i ziewacie.
- Zaśpiewajmy: https://www.youtube.com/watch?v=Ls4y1_s5czI
- Usiądźcie i spróbujcie dokończyć zdania:
W przedszkolu najbardziej podoba mi się…
Gdy wychodzimy na plac zabaw…
Najciekawsza nasza wycieczka…
Dzięki eksperymentom dowiedziałem się o…
Pamiętam, że aby dbać o bezpieczeństwo nie można…
Najbardziej lubiłem/łam słuchać bajki o…
Najbardziej lubię, gdy w przedszkolu…
Moje koleżanki z grupy są…
Moi koledzy z grupy są….
- Dla chętnych: zaginamy kartkę, w zagięciu umieszczamy trochę farby, zaginamy kartkę ponownie, ściskamy ją i rozkładamy. „Co przypomina Wam ta plama?” Następnie palcem rozcieramy plamę, aby otrzymać to, co sobie wyobraziliście.
Dziękuję Wam bardzo za dzisiejszą wspólną pracę!
Do jutra :):):)
